I haven't got the energy to write a review of the new Harry Potter film... Although I do have this to say: I'm not disappointed with Goblet of Fire the way I was disappointed with Prisoner of Azkaban. This review snippet from Eclipse Magazine summarizes how I feel about the film:

My issue with last year's Azkaban was that it was a fabulous movie, but an awful adaptation. This year the movie is almost better than the book and it maintains everything that made the book so memorable with minal changes to the primary story. One other minor complaint is the film ended on a "happy" note, where the seriousness of Voldemort's return is downplayed in the mist of happy goodbyes, and joking. It does nothing to set up the next installment - "Harry Potter and The Order of The Phoenix." But Harry's expression underscores the seriousness of what has happened.

A full review coming in the next few days... Or not! But one thing's for sure: I'll be busy re-watching Harry Potter and the Goblet of Fire!

Pag-ibig

Ang weird... Yung utak at ang puso ko eh iba't iba ang sinasabi sa akin. Minsan nararamdaman kong mahal ko ang isang tao. Minsan sa ibang tao naman ang pag-ibig. Minsan, parang wala naman talagang pagmamahal na romantiko sa puso ko. Eh ano ba talaga ha? Ang gulo nila hahaha...

Meron akong ilang kaibigan na umiibig sa ngayon. At parang masakit para sa kanila ang pag-ibig na nararamdaman nila dahil sa hindi yata narereciprocate. At syempre malungkot sila. Baka nga depressed pa eh. Umaasa kahit na walang pag-asa. Hmmm the situation sounds kinda familiar. Parang ako ilang taon na ang nakararaan!

Nawe-weirdohan tuloy ako dahil sa wakas eh nakikita ko ang di ko nakita sa aking sarili noong matindi ang aking mga nadarama. Ganun pala yata ako noong panahong nahuhumaling ako. Ang weird. Siguro yung nadarama ko na concern para sa mga kaibigan ko ngayon, yun din ang nadama ng mga kabarkada ko para sa akin dati. Nakakaawa pero at the same time eh medyo nakakatawa. Nakakaawa dahil sa mahirap talaga ang unreciprocated love. Pero nakakatawa din dahil... wala lang... nakakatawa ang pag-ibig eh. Nagpapaiba sa tao. Nagpapalabas ng personalidad na 'di mo akalain eh nasa taong yun. Parang ako noon, di ko akalain na magiging moody pala ako pero lumabas nga. Ilantad ba ang totoong personalidad?

Minsan iniisip ko, paano kaya kung napunta ako sa flipside ng sitwasyon sa taas? Yung tipong ako ang iniibig ng isang tao. Matutuwa kaya ako? Ano kayang feeling nun noh na masabihan na "I love you" pero wala ka namang nadarama para sa taong yun? Or baka mailang lang ako sa taong nagsabi sa akin nun. Eh paano kaya kung madaming tao ang umiibig sa akin? Mamimili kaya ako sa kanila? Or iffling ko na lang silang lahat? Ayus pagsabayin daw lahat ng umiibig sakin, orgy na hahaha... Hmmm... Parang magiging abuso ako kapag ako na ang iniibig...

Hay pag-ibig... Malaking hiwaga. Tatamaan ka sa sandaling di mo akala. At sa panahong gusto mo namang umibig, atsaka naman ayaw tumibok ng iyong puso. Pero kahit gaano kahiwaga ang pag-ibig, patuloy pa din tayong umiibig at umaasa... Dahil tanga tayo.